Ralph: “Ik weet nu wie m’n vrienden zijn.”

Ralph: “Ik weet nu wie m’n vrienden zijn.”

Ralph, 64 jaar, een fijne man, zachtaardig, altijd in voor een praatje. We leerden hem in 2012 kennen tijdens de kerstbrunch die we voor inwoners van Molenwijk organiseerden.

Ralph: “Ik hoorde via de voedselbank dat deze kerstbrunch werd georganiseerd en dacht, laat ik eens gaan kijken en kennismaken. Het was een leuke bijeenkomst, mensen begroetten mij, ik leerde meer mensen uit de wijk kennen. Ja, het voelde als een warme deken.”

Hij vond het zo’n bijzondere ontmoeting dat hij vanaf dat moment elke zondag naar de kerkdienst kwam. Ralph: “Na een aantal maanden ben ik ook uitgenodigd op de huisgroep. Inmiddels een groep vrienden die wekelijks bij elkaar komt. We eten samen en denken na over het leven, een Leven met Jezus.”

“Op een bepaald moment heb ik Jezus aangenomen en wilde graag bij Hem horen. Ik heb toen ook besloten om zijn voorbeeld te volgen en heb me laten dopen. Dat was een mooi moment. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren; ik kreeg zelfs een hartelijk applaus toen ik vertelde dat ik me ging laten dopen!”

Mensen kennen Ralph als iemand die zijn taken serieus neemt; hij is inmiddels koster van de kerk. Hij zorgt dat op zondag het gebouw wordt geopend, stoelen worden klaar gezet en mensen zich welkom voelen. Er is geen zondag die hij overslaat. Ralph: “Mensen kunnen op mij rekenen.”

Een nieuwe woning
Onlangs heeft Ralph een nieuwe woning toegewezen gekregen. Dat voelde voor hem als een hoofdpijndossier, hoe gaan we dat organiseren? Alles moest gedaan worden in het nieuwe huis. Maar daarmee rekende hij buiten de leden van de gemeente. “Er waren ineens allemaal mensen uit de kerk beschikbaar die mij graag wilden helpen! Ze melden zich spontaan aan. Mijn oude huis werd helemaal opgeruimd en alles hebben we samen ingepakt. Tegelijkertijd werd mijn nieuwe huis grondig aangepakt: muren werden gesausd, vloeren gelegd en er werd zelfs voor nieuw meubilair gezorgd!”

Een bijzonder moment voor Ralph was het moment dat er voor zijn huis werd gebeden. “Dat mijn huis een plek van vrede mocht zijn. Voor mijzelf en iedereen die bij mij thuis op bezoek zou komen. Ik ervaar deze Vrede dagelijks. De vrede van God in mijn hart en in mijn huis.”

Eenzaamheid
“Vroeger was ik veel eenzaam, feestdagen voelde voor mij niet als een feestdag, maar dagen van eenzaamheid.” Dat is tegenwoordig wel anders. Ralph lacht en zegt: “Ja, ik weet nu wie m’n echte vrienden zijn…”