Gods liefde doorgeven is bijzonder!

Als je Maartje voor het eerst ontmoet, weet je het meteen: een betrokken, warme vrouw die iets te vertellen heeft.

Maartje (geboren in 1952) heeft niet de kans gehad om op te groeien in een normaal gezin met een vader én een moeder. Haar ouders konden niet voor haar zorgen. Het resultaat? Samen met haar broertje werd ze bij hun ouders weggehaald. Van haar 2de tot en met haar 18de jaar heeft ze in een kindertehuis gewoond.

Dit waren moeilijke jaren. Er heerste een streng regime. “We moesten ons aan strenge regels houden” vertelt Maartje. “Niemand kon mij vertellen wat er met mijn ouders was gebeurd. Waar waren mijn ouders? Waarom kwamen ze ons niet opzoeken? Doordat ik deze vragen niet beantwoord kreeg, werd ik chagrijnig en raakte verbitterd.”

Ontsnapping!

Als je niet (goed) luisterde, kon je zomaar opgesloten worden. Toen Maartje en haar broertje werden opgesloten, was dit voor haar de ’druppel‘. We zijn toen ’s avonds via de regenpijp uit mijn kamer in het kindertehuis gevlucht, en naar Utrecht gefietst.

Op de snelweg werden we door de politie staande gehouden. Fietsen op de snelweg mocht natuurlijk niet ;-).” Helaas werden ze weer teruggebracht naar het kindertehuis.

“Toen ik 18 was, ben ik als dienstmeisje ingetrokken bij een gezin. Daar heb ik 6 jaar gewoond. Ik werd ermee geconfronteerd dat andere kinderen in dit gezin meer hadden geleerd en meer konden dan ik. Ik voelde me anders en minderwaardig. Ik raakte verbitterd. Om mijn pijn te verzachten, raakte ik aan de drank. Ik voelde me eenzaam, waardeloos en niet belangrijk.”

Maartje leerde haar toekomstige man Jaap kennen: “Hij zag mij. Niet mijn onvolkomenheden. Hij zag mij, zoals ik was. Dat was heel bijzonder. Na een aantal jaar trouwden we ook.”

In 1975 greep God in. “Jan Berger, een leider van een lokale kerk, vroeg mij of ik Jezus kende. Ja natuurlijk, van de mooie Bijbelverhalen. Maar ken je hem ook in je hart? Dat raakte mij, ik was geliefd en waardevol! Samen hebben mijn man Jaap en ik Jezus aanvaard in ons leven. Dat was een prachtige dag!”

Een bijzonder ontmoeting

Op haar 36^e heeft Maartje uiteindelijk haar moeder weer kunnen ontmoeten. Maartje: “Dat was bijzonder. Ik wilde haar graag ontmoeten en had veel vragen. Het was een mooi, maar ook moeilijk moment. We hebben goed contact kunnen houden.”

Door haar ervaringen gebruikt God Maartje om klaar te staan voor andere mensen. Mensen die door de samenleving zijn afgeschreven, daar heeft God haar oog voor gegeven. Ieder mens is uniek en belangrijk in Gods ogen. Zo heeft zij later twee van haar neefjes voor een periode thuis kunnen opvangen, zodat ze niet in een opvangtehuis terecht zouden komen.

Maartje vertelt stralend: “Binnenkort ga ik weer naar Suriname. Ik bezoek daar een opvangtehuis voor kinderen. Heerlijk om er voor deze kwetsbare kinderen te zijn en iets van Gods oneindige liefde mee te geven door er gewoon voor ze te zijn, ze te accepteren zoals God mij (in Jezus) ook accepteert.”